Verpleegkundige Marisa dos Santos Borges (43) spreekt met niets dan liefde over haar vak. “Het is super mooi, super dankbaar en super interessant.” Haar zorghart klopt elke dag voor de mensen die ze kan helpen. Als freelance verpleegkundige maakt ze zich anderzijds zorgen over verschillende ontwikkelingen binnen de zorg. Of het nu de thuiszorg, het verpleeghuis of de psychiatrie is, overal komt zij dezelfde problemen tegen: te hoge werkdruk, te veel papierwerk en vooral veel te weinig tijd en aandacht voor de mens. Gedreven als ze is, besluit ze om het heft in eigen handen te nemen: vanaf januari 2022 start ze daarom haar eigen Zorgbutler in Rotterdam-Ommoord.
Zelfstandig wonen met hulp om de hoek
Een Zorgbutler is een woonvoorziening voor zelfstandig wonende ouderen met een lichte tot matige zorgvraag. Kortom zelfstandig wonen, maar wel met zorg binnen handbereik. Ook is er een gemeenschappelijke woonkamer, waar samen koffie wordt gedronken en gegeten of een spelletje wordt gespeeld. “Ik heb in mijn werk bij de thuiszorg zoveel eenzaamheid gezien. Ik vind het mooi dat bewoners hier met elkaar verbonden worden.”
Gedrevenheid zit in het bloed
Marisa, geboren in Portugal, woonde het grootste deel van haar leven in Rotterdam. Momenteel woont ze in Spijkenisse met haar jongste zoon van dertien. Haar oudste zoon heeft zijn enorme gedrevenheid niet van een vreemde. Hij schopte het tot professioneel basketballer droomt van een carrière in het buitenland. Voor Marisa is het niet de eerste keer dat zij het roer drastisch omgooit. In 2012 loopt haar relatie stuk en bovendien wordt haar contract bij de gemeente niet verlengd. Ze ziet het als een kans om haar leven opnieuw vorm te geven. Al jaren heeft ze het gevoel dat financieel werk niet bij haar past. Ze start een BBL-opleidingstraject (werkend leren) tot verpleegkundige. Haar ogen beginnen te glanzen als ze terugblikt: “Ik dacht dit is het! Hier ben ik thuis. Het voelde niet als werken.”
“Soms had ik vijf minuten en dan moest ik weer weg”
Vier jaar later had ze een diploma op zak. Vaste dienst trok haar destijds totaal niet. “Ik wilde niet meteen vastgeroest zitten en nog wat van de wereld zien.” Haar eerste freelanceklus was bij een verpleeghuis. “Ik waste mensen en dan zette ik ze op een stoel. Daar zaten ze dan voor de rest van de dag in. Ik dacht: dit moet toch anders kunnen.” Ook in de thuiszorg bekroop haar vaak het gevoel dat mensen niet de zorg krijgen die ze verdienen. Helaas moet ze constateren dat dit de afgelopen jaren is verergerd. “Soms had ik vijf minuten om iemands eten op te warmen en dan moest ik weer weg, terwijl ze willen dat je blijft. Bij de Zorgbutler wordt er gekeken naar wat iemand die dag nodig heeft.”
Klaar voor de toekomst
Ze dacht erover na om een leidinggevende functie op zich te nemen. “Maar ook dan moest ik weer een visie uitdragen die niet de mijne is”, legt ze uit. In eerste instantie overwoog Marisa daarna om zelf een kleinschalige woonvoorzienig op te zetten. Hier kwam de verpleegkundige snel van terug. “Het bouwen alleen kost jaren. Juist terwijl er lange wachtlijsten zijn en zoveel eenzame mensen. Daar heb ik het geduld niet voor”, zegt ze kordaat. Dan ziet ze een advertentie van de Zorgbutler op Facebook. Ze neemt contact op met de De Drie Notenboomen, de franchise-organisatie achter de Zorgbutler, en is direct overtuigd. Het kleinschalige, de korte lijnen en het ondernemerschap; dat is precies wat ze zoekt. Juist omdat de Zorgbutler een bestaande vestiging is van een franchise, hoeft ze niets van de grond op te bouwen.
Dus start zij in januari 2022, na afronding van het verplichte opleidingstraject. “Het is een sprong in het diepe en uiteraard vind ik het spannend. Maar ik ben al in het diepe gesprongen en het kwam altijd goed. Dus ik heb er vertrouwen in.”